Bicycletta me problem

Lieve vrienden, voor de eerste avond ben ik hier alleen. Jonathan is zijn beste vriend gaan ophalen op Tirane-airport en Mattew is bij zijn Albanese vriendin in Kukes. Gelukkig kan ik zonder problemen in Jons'appartement blijven voor de nacht.
Dus geen American food tonight,niet minder vettig was de Albanese Kebab...
In de namiddag ben ik met de fiets naar Levan gereden, toch het ging van kwaad naar erger met de tweewieler, tot hij echt niet meer vooruitging. Als bij wonder verscheen mijn Albanese engel in de vorm van een spesialist-bycicletta die zorgvuldig de bieldekes in het achterwiel herstelde. Ik kreeg er nog een koffie en raki bovenop in de woonkamer. Prompt moest ik denken aan de avond met Kathy in Sofracan, toen we daar zo ongelooflijk onthaalt werden. De zomer lacht mij toe, ook al liggen de reusachtige bergen nog vol wondere sneeuw. Morgen vertek ik definitief naar die bergen, of komen zijn toppen naar mij toe. Tepelene en Gjirokaster in 't verschiet, ook al staken de bussen reeds voor weken en worden de verschrikkelijke treinen ten stelligste afgeraden, mijn drang is groot, evenals mijn dromen, ginder in de bergen, in de laatste sneeuw...
De muziek uit hun blinkende mercedessen doen zoveel aan de zomer denken. Je wordt het na tijdje toch gewoon. Ook al weet ik dat de geldwisselaars omwille van hun bewapening beter niet gefotografeerd worden, dus doe ik vanop mijn buik.
Neen, echt makkelijk is het niet om vrijuit te fotograferen.
Een stoffigecommunistische boekenwinkel met als in houten vitrinekasten en een breiende verkoopster, een geslachte koe op het terras van een klein cafeetje, de politie-agent met een schoenenkuiser aan zijn voeten in de straten van Durres, allemaal gemiste kansen. Maar niet getreurd mijn buit zal zoet zijn en bitter tegelijkertijd. Slaapzacht, morgen een nieuwe dag (Of eerst nog een wijntje...)