DURRES-BERAT ska furgon
Deze morgen vanuit Durres met de auto tot hier in Berat, zo'n 100 kilometer verderop.
Duizend op zijn Albanees, uiterst verwarrend in Lek. In de winkel vragen ze dus duizend Lek en bedoelen ze honderd...
Ons vertek met de wagen. Vanachter op de vespa bij Nesim bereiken we ergens tussen grote waterplassen en triestige blokken de militaire politiekazerne. Nesim, Bashkims' vriend is hier niet dus gaan we verder. Maar van deze keer kan ik het toch echt niet overslaan. Amund ta ba nji foto, nji foto herhaal ik aan Nesim. Hij begrijpt het en maakt rechtsomkeer, zonder probleem neem ik een portret van 2 militairen. Plots stappen we allen in de bordeaux mercedes en zijn we opweg naar Berat. Ik laat mij vervoeren door de wind, een uiterst wispelturige...Nesim had mij beloofd, op zijn zachts gezegd, een auto richting Berat voor mij te vinden. Want de buschauffeurs staken, de fougons (minibussen) gevaarlijk en met de trein geraak je maar tot Lushnje. Zo heb ik mij laten overhalen en ben ik met de jonge militaire politieman en Nesim tot hier geraakt. Een wonderwelle goed geasfalteerde weg brengt ons door het druilerige landschap naar de stad met de 1000 ramen. Misschien heb ik teveel Ismail Kadare boeken gelezen waarin het soms hele verhalen lang nooit ophoudt met regenen.
Maar ik heb het hier echt voor de wind, van de zeebries tot de bergwind hier, de regen blijft. Met de bordeaux mercedes die zich letterlijk overal doorschoot, de chauffer was nochthans best zachtaardig,wordt ik zomaar voor de deur afgezet.Alsof het Oorlog was stonden ze daar. De militair belde aan en Nesim onrustig kloppend op het metaal. Geheime opdracht. Ik wordt voor de derde maal overgeleverd ditmaal bij Fioris'nonkel thuis. De grote ijzeren poort gaat open en zijn vrouw ontvangt mij. Het afscheid met Nesim in de traphal van het grote huis, ik ben even oud als zijn zoon die in Italie studeert. Baba...
Morgen vertel ik over mijn ontvangst bij deze goede familie, ik zal wel een paar kilootjes bijkomen, lieve vrienden
Tot Morgen. Naten e mire.
Duizend op zijn Albanees, uiterst verwarrend in Lek. In de winkel vragen ze dus duizend Lek en bedoelen ze honderd...
Ons vertek met de wagen. Vanachter op de vespa bij Nesim bereiken we ergens tussen grote waterplassen en triestige blokken de militaire politiekazerne. Nesim, Bashkims' vriend is hier niet dus gaan we verder. Maar van deze keer kan ik het toch echt niet overslaan. Amund ta ba nji foto, nji foto herhaal ik aan Nesim. Hij begrijpt het en maakt rechtsomkeer, zonder probleem neem ik een portret van 2 militairen. Plots stappen we allen in de bordeaux mercedes en zijn we opweg naar Berat. Ik laat mij vervoeren door de wind, een uiterst wispelturige...Nesim had mij beloofd, op zijn zachts gezegd, een auto richting Berat voor mij te vinden. Want de buschauffeurs staken, de fougons (minibussen) gevaarlijk en met de trein geraak je maar tot Lushnje. Zo heb ik mij laten overhalen en ben ik met de jonge militaire politieman en Nesim tot hier geraakt. Een wonderwelle goed geasfalteerde weg brengt ons door het druilerige landschap naar de stad met de 1000 ramen. Misschien heb ik teveel Ismail Kadare boeken gelezen waarin het soms hele verhalen lang nooit ophoudt met regenen.
Maar ik heb het hier echt voor de wind, van de zeebries tot de bergwind hier, de regen blijft. Met de bordeaux mercedes die zich letterlijk overal doorschoot, de chauffer was nochthans best zachtaardig,wordt ik zomaar voor de deur afgezet.Alsof het Oorlog was stonden ze daar. De militair belde aan en Nesim onrustig kloppend op het metaal. Geheime opdracht. Ik wordt voor de derde maal overgeleverd ditmaal bij Fioris'nonkel thuis. De grote ijzeren poort gaat open en zijn vrouw ontvangt mij. Het afscheid met Nesim in de traphal van het grote huis, ik ben even oud als zijn zoon die in Italie studeert. Baba...
Morgen vertel ik over mijn ontvangst bij deze goede familie, ik zal wel een paar kilootjes bijkomen, lieve vrienden
Tot Morgen. Naten e mire.
posted by * at 9:12 AM
2 Comments:
Als ik lees voel ik precies wat je bedoelt en zie ik DE Koen zoals ik hem graag zag...waarom is het zo moeilijk diezelfde kracht hier te laten uitleven?
Nog altijd hoop ik dat de boze geesten niet zullen toeslaan...al lijkt Albanië mij het gedroomde land voor Lord of the Rings 4!!!
hihihih...Trek het u niet aan.
Belgenland draait verder op zijn grondvesten. Zoals ge weet wil iedereen hier vanalles bereiken ...nog hoger dan de top...maar daar heb ik geen boodschap aan. Ik zal mijn dromen bereiken en hoop voor jou hetzelfde.
Ga ervoor!
Een goede vriendin...voor altijd!
beste koen;
ik hoop dat je dit nog leest voor 1 maart, ik heb je een mail gestuurd met verdere uitleg, er is hier ophokplicht voor alle pluimvee!
ik dacht aan jouw kippen en hanen die nog los rondlopen
groeten
karin en antoine
Post a Comment
<< Home