BERAT met respect
Vantussen racegamende grote jongens of mercedes-checkende iets grotere jongens in het internetcafe niet ver van de grote rivier.
Bij mijn nieuwe familie hier in Berat wordt ik ongelooflijk goed ontvangen.
Tot 2 keer toe eten ze hier warm, eten is toch belangrijk of niet soms?
Langzaam krijg ik zicht over het Albanese labyrint,alhoewel.
Ik overdrijf, maar die berg dat hier eindje verderop ligt is zo overweldigend mooi dat ik het noorden hier in het zuiden van Albanie verlies.
Het is werkelijk een mooie stad waarvan het oude middeleeuwse centrum zich rond het byzantijnse kasteel op de top van de heuvel heeft genesteld. Een wirwar van steile en smalle steegjes en straten met oude vrouwtjes en magere katten tussen typische witte balkanhuizen, men herkent ze aan de bovenste traveeen die breder zijn, die gelukkig niet onder de sloophamer van het communisme zijn geraakt. Beneden bij de rivier rijzen grijze triestige blokken op die door hun lichtreklame van het kapitaal toch weinig kleur geven in de stad. Maar ik ben hier maar deels voor den decor, zonder mijn fiets bem ik niets, ik mis hem, maar niet getreurd, de reis brengt mij op andere gedachten. Mace, kat in het Albanees, ook al is wietske hier niet met pisica in de warme living heb ik het meer dan naar mijn zin. De vraag is kan ik voor meer de helft wat ik doe in mijn leven gewoonweg mijn zin doen, als ik zie hoe ze hier soms moeten ploeteren om een beetje geld...
Deze morgen Ben ik met de zoon van 17 van de familie op bezoek geweest in zijn klas, tijdens de les engels.
Maandagmorgen, niet iedereen kwam opdagen van de jongens van de klas. Ze drinken een koffie in de bar. Zoals de leraar ook. Mijn entree in de klas was ongelooflijk. Ik had met hem beneden bij de schoolpoort afgesproken, om met hem naar binnen te gaan. Het schoolhoofd, hij had nogal een dikke rode neus, deed een beetje moeilijk,kwestie van machtsvertoon, maar ik kon uiteindelik zonder probleem naar binnen. In de klas groette iedereen mij in koor. Ari bood mij de bureau van de leraar aan... Ik was zo plots zijn plaatvervanger.Hier zat ik dan, Ik vertelde het doel van mijn reis en zij luisterden aandachtig. (de man van het internetcafe komt mij net zeggen om mijn tekst te saven omdat de stroom misschien zal uitvall
Bij mijn nieuwe familie hier in Berat wordt ik ongelooflijk goed ontvangen.
Tot 2 keer toe eten ze hier warm, eten is toch belangrijk of niet soms?
Langzaam krijg ik zicht over het Albanese labyrint,alhoewel.
Ik overdrijf, maar die berg dat hier eindje verderop ligt is zo overweldigend mooi dat ik het noorden hier in het zuiden van Albanie verlies.
Het is werkelijk een mooie stad waarvan het oude middeleeuwse centrum zich rond het byzantijnse kasteel op de top van de heuvel heeft genesteld. Een wirwar van steile en smalle steegjes en straten met oude vrouwtjes en magere katten tussen typische witte balkanhuizen, men herkent ze aan de bovenste traveeen die breder zijn, die gelukkig niet onder de sloophamer van het communisme zijn geraakt. Beneden bij de rivier rijzen grijze triestige blokken op die door hun lichtreklame van het kapitaal toch weinig kleur geven in de stad. Maar ik ben hier maar deels voor den decor, zonder mijn fiets bem ik niets, ik mis hem, maar niet getreurd, de reis brengt mij op andere gedachten. Mace, kat in het Albanees, ook al is wietske hier niet met pisica in de warme living heb ik het meer dan naar mijn zin. De vraag is kan ik voor meer de helft wat ik doe in mijn leven gewoonweg mijn zin doen, als ik zie hoe ze hier soms moeten ploeteren om een beetje geld...
Deze morgen Ben ik met de zoon van 17 van de familie op bezoek geweest in zijn klas, tijdens de les engels.
Maandagmorgen, niet iedereen kwam opdagen van de jongens van de klas. Ze drinken een koffie in de bar. Zoals de leraar ook. Mijn entree in de klas was ongelooflijk. Ik had met hem beneden bij de schoolpoort afgesproken, om met hem naar binnen te gaan. Het schoolhoofd, hij had nogal een dikke rode neus, deed een beetje moeilijk,kwestie van machtsvertoon, maar ik kon uiteindelik zonder probleem naar binnen. In de klas groette iedereen mij in koor. Ari bood mij de bureau van de leraar aan... Ik was zo plots zijn plaatvervanger.Hier zat ik dan, Ik vertelde het doel van mijn reis en zij luisterden aandachtig. (de man van het internetcafe komt mij net zeggen om mijn tekst te saven omdat de stroom misschien zal uitvall
posted by * at 10:06 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home