Back in Београд
Deze nacht rond half 1 zijn we aangekomen in Belgrado, na een door erosie geteisterde treinrit, die om half 3 vanuit Podgorica alias Titograd was begonnen.
In mijn coupe vol Bosnische mannen, voelde ik mijn opweg zijn naar huis, hoe veel dichter deze mensen stonden bij mijn thuisland dan de Albanezen.
Een van de mannen was 12 jaar terug vanuit Tuzla, waar de oorlog heel erg had gewoed,naar Belgrado verhuisd. Ik vroeg hem (Thy Ristic) als hij Jasmien Horozic, vanop onze Gentse Academie kende, hij kende de familie. we lachten om dat en werden triestig om de oorlog. Het was alsof ik al terug thuis was hier. Hoe de dingen hier al iets meer op de dingen van thuis geleken.
Reeds bij het treinstation van Podgorica voelde ik de rust die een beetje was teruggekeerd en hoe ik de Albanese tumult had geruild voor een relatieve Montenegrijnse stilte, die meer dan deugd deed. Mijn oren suisden en het was even wennen maar evenzeer welkom deze leegte in het treinstation te aanhoren.
Nog meer was het een gelukkig weerzien van mijn Servische vriend Andrija in de hoofdstad van het voormalig Joegoslavie. Laten we voor even Albanie vergeten, hier in Servie, stelde Andrijas moeder voor.
Maar ik kan moeilijk al die lieve mensen die ik ginder mocht ontmoeten zomaar uit mijn gedachten bannen. Bahkims twee broers,Ramadan en ... brachten mij gisterenochtend vanuit Koplik naar de grens met Montenegro, een omhelzing voor hun broer die ze voor 8 jaar niet hadden gezien, die ze mij toebedeelden. De 5 liter raki is veilig in Servie geraakt, hopelijk tot in Belgenland!!!!
Groeten en warmte zoals ik hem hier thuis bij Andrija mag ontvangen stuur ik door naar jullie.
Het is echt niet eerlijk dat Andrija die zo graag naar de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix was gekomen, door onze ambassade wordt geweigerd. Hoe een rotsysteem, zulke goede mensen met een groot hart en een nog groter verlangen hen het leven zuur maakt. Hoe ik maar al te goed besef welk geluk ik heb met mijn Belgisch paspoort.
Ik hoop echt dat Andrija ooit deze (velo)droom kan waarmaken anders..
Ik ga er nu geen boek aan wijden, maar we gaan, ik en hem, al fietsend de stad in Nu!!!!
Love from Koen
In mijn coupe vol Bosnische mannen, voelde ik mijn opweg zijn naar huis, hoe veel dichter deze mensen stonden bij mijn thuisland dan de Albanezen.
Een van de mannen was 12 jaar terug vanuit Tuzla, waar de oorlog heel erg had gewoed,naar Belgrado verhuisd. Ik vroeg hem (Thy Ristic) als hij Jasmien Horozic, vanop onze Gentse Academie kende, hij kende de familie. we lachten om dat en werden triestig om de oorlog. Het was alsof ik al terug thuis was hier. Hoe de dingen hier al iets meer op de dingen van thuis geleken.
Reeds bij het treinstation van Podgorica voelde ik de rust die een beetje was teruggekeerd en hoe ik de Albanese tumult had geruild voor een relatieve Montenegrijnse stilte, die meer dan deugd deed. Mijn oren suisden en het was even wennen maar evenzeer welkom deze leegte in het treinstation te aanhoren.
Nog meer was het een gelukkig weerzien van mijn Servische vriend Andrija in de hoofdstad van het voormalig Joegoslavie. Laten we voor even Albanie vergeten, hier in Servie, stelde Andrijas moeder voor.
Maar ik kan moeilijk al die lieve mensen die ik ginder mocht ontmoeten zomaar uit mijn gedachten bannen. Bahkims twee broers,Ramadan en ... brachten mij gisterenochtend vanuit Koplik naar de grens met Montenegro, een omhelzing voor hun broer die ze voor 8 jaar niet hadden gezien, die ze mij toebedeelden. De 5 liter raki is veilig in Servie geraakt, hopelijk tot in Belgenland!!!!
Groeten en warmte zoals ik hem hier thuis bij Andrija mag ontvangen stuur ik door naar jullie.
Het is echt niet eerlijk dat Andrija die zo graag naar de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix was gekomen, door onze ambassade wordt geweigerd. Hoe een rotsysteem, zulke goede mensen met een groot hart en een nog groter verlangen hen het leven zuur maakt. Hoe ik maar al te goed besef welk geluk ik heb met mijn Belgisch paspoort.
Ik hoop echt dat Andrija ooit deze (velo)droom kan waarmaken anders..
Ik ga er nu geen boek aan wijden, maar we gaan, ik en hem, al fietsend de stad in Nu!!!!
Love from Koen
posted by * at 12:45 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home