ARRIVO DURRAZO
Hier zijn we dan vanuit de grootste havenstad van Albanie, Durres!!!
Ik geef toe met een beetje schrik bij de Albanese gedachte, vanuit de Vlaamse vlakte(Rrafsh)althans. Toch de Vlaanders hielden reeds op met bestaan vanuit de St-Niklaase Baristraat waar de veel te grote Mercedes voor Enkers voordeur wachte om ons samen richting Albanie te brengen.
Wij zijn: (in de hoofdrol hahaha)Enker, die al enkele jaren met vrouw en kinderen in Belgie woont en voor zijn hobby autos verhandelt naar zijn geboorteland. Agron, een vriend van Enker, een grote man van 39 uit Durres, blinkend zwart haar, en 2 nog meer blinkende gouden ringen met over dit alles heen een lange zwarte jas, toch hij heeft niets te verbergen, hij lacht altijd zijn tanden bloot. Met hen rijden we tot Aken in de gezellig warme mercedes waar enker het stuur overlaat aan Maliq, een Duitse Albanees, die uit heimwee meermaals per jaar zijn vaderland opzoekt. Ik achter hen aan vanop de ruime achterbank. Gemoedelijk is de sfeer in de auto, Albanie aan onze voeten. Ook al zullen we tot aan het inschepen in het Noord-Italiaanse Trieste tot 3 maal toe door incognito polizei gecontrolierd worden in Duitsland en Oostenrijk, niets weerhoud ons. Ze zouden voor minder zeker een Albanees, een Duitse Albenees en een Belg in een veel te grote Mercedes...maar onze piknikken in de tankstations van vette worst,gebraden kip en fetakaas smaken op het blikkend koetswerk, hier voel ik 1 van hen en dat stemt mij blij, samen met Maliq, die mij nog het meest aan Dadan doet denken vanuit Kusturicas Black Cat White Cat remember pitbull terrier en coke.
En Agron die Maliq telkens met een grizzly vergelijkt (en dan lachen ze om het meest)
Een beer van een man meer zo zachtaardig, hij doet geen vlieg kwaad.
Een klein slaapje van een paar uren op de grens van Duistland en oostenrijk en dan in 1 ruk richting Trieste, rond de middag bereiken we de havenstad. Pas morgenmiddag vertrekt van hieruit onze boot tot Durres. Het is hier zacht weer in de baai van de mooie stad, veel Albanezen staan reeds in de haven te wachten op het vertrek van morgen. Maliq verwacht hier een takelwagen met zijn kapotte ford om ook naar Albanie te verschepen samen met zovele andere wagens.
We overnachten in een hotelletje van de stad en drinken samen wijn met veel gebulder en gegier, Maliq zijn lach werkt echt aanstekelijk ook al begrijp ik niet altijd waarover zij het hebben. De volgende dag schepen we rond 13 in, ik ga in zee met de Albanezen, ik als enigste niet-albanees. No problema Shock shipte, Albaneese vrienden. Allen op weg naar hun vaderland. deel 1 ps Ga nu eten Leidas ouders verwachtten mij. Mire Pafshim
Ik geef toe met een beetje schrik bij de Albanese gedachte, vanuit de Vlaamse vlakte(Rrafsh)althans. Toch de Vlaanders hielden reeds op met bestaan vanuit de St-Niklaase Baristraat waar de veel te grote Mercedes voor Enkers voordeur wachte om ons samen richting Albanie te brengen.
Wij zijn: (in de hoofdrol hahaha)Enker, die al enkele jaren met vrouw en kinderen in Belgie woont en voor zijn hobby autos verhandelt naar zijn geboorteland. Agron, een vriend van Enker, een grote man van 39 uit Durres, blinkend zwart haar, en 2 nog meer blinkende gouden ringen met over dit alles heen een lange zwarte jas, toch hij heeft niets te verbergen, hij lacht altijd zijn tanden bloot. Met hen rijden we tot Aken in de gezellig warme mercedes waar enker het stuur overlaat aan Maliq, een Duitse Albanees, die uit heimwee meermaals per jaar zijn vaderland opzoekt. Ik achter hen aan vanop de ruime achterbank. Gemoedelijk is de sfeer in de auto, Albanie aan onze voeten. Ook al zullen we tot aan het inschepen in het Noord-Italiaanse Trieste tot 3 maal toe door incognito polizei gecontrolierd worden in Duitsland en Oostenrijk, niets weerhoud ons. Ze zouden voor minder zeker een Albanees, een Duitse Albenees en een Belg in een veel te grote Mercedes...maar onze piknikken in de tankstations van vette worst,gebraden kip en fetakaas smaken op het blikkend koetswerk, hier voel ik 1 van hen en dat stemt mij blij, samen met Maliq, die mij nog het meest aan Dadan doet denken vanuit Kusturicas Black Cat White Cat remember pitbull terrier en coke.
En Agron die Maliq telkens met een grizzly vergelijkt (en dan lachen ze om het meest)
Een beer van een man meer zo zachtaardig, hij doet geen vlieg kwaad.
Een klein slaapje van een paar uren op de grens van Duistland en oostenrijk en dan in 1 ruk richting Trieste, rond de middag bereiken we de havenstad. Pas morgenmiddag vertrekt van hieruit onze boot tot Durres. Het is hier zacht weer in de baai van de mooie stad, veel Albanezen staan reeds in de haven te wachten op het vertrek van morgen. Maliq verwacht hier een takelwagen met zijn kapotte ford om ook naar Albanie te verschepen samen met zovele andere wagens.
We overnachten in een hotelletje van de stad en drinken samen wijn met veel gebulder en gegier, Maliq zijn lach werkt echt aanstekelijk ook al begrijp ik niet altijd waarover zij het hebben. De volgende dag schepen we rond 13 in, ik ga in zee met de Albanezen, ik als enigste niet-albanees. No problema Shock shipte, Albaneese vrienden. Allen op weg naar hun vaderland. deel 1 ps Ga nu eten Leidas ouders verwachtten mij. Mire Pafshim
posted by * at 4:14 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home