ARRIVO DURRAZO part 2 (ferry)

Zo rond 2 uur een heerlijke bonensoep die je dus over de rijst met kip moest gieten.
Bofte mire, een Albanese smakelijk. Specialiste boft Nesim over zijn vrouw Rasime. Ik ben Leida heel dankbaar dat ik hier bij haar ouders mag blijven. Zo ver van huis om dan toch door Leida en Lieven (de broer van Walter Baele)een beetje dichter te zijn dan het in werkelijkheid is. En om zo tot hier te geraken namen wij de dus de ferry vanuit Trieste.

Een fragment vanop de boot
Er kan geen woud zijn zonder zwijnen, aldus Maliq. Albanie is het woud en de maffiosie de zwijnen.
Toch er is geen weg terug, langs beide zijden klotst het water met aan de horizon links Kroatie en rechts Italie. Voor ons uit ligt de bestemmig, nog onzichtbaar daar te wachten op onze komst. Wel meer voor al die andere mensen hier op de boot dan voor mij. Van de passagiers is er geen een niet-Albanees. Maar met Agron en Maliq aan mijn zijde, ben ik nooit alleen. We hebben samen een kabine op het oude schip. Het personeel is deels Italiaans deels Indisch. Veel Rokende Camionchauffeurs en een teruggestuurde Kosovaar, samen komen we dichter . Elke regel ik schrijf, is er een nieuwe golf doorklieft, gaat de adriatische zee zonder slag of stoot over in de Ionische zee. Toch zal de aankomst zo vanuit het rijke Trieste zeker een schock zijn.
Misschien is het Albanees voor 'vriend' niet voor niets 'shok'. Zij zullen de rauwheid van het land met hun vriendschap draaglijker maken. Agron zal Ledas"papa bellen bij aankomst in Durres. Zodat de bomem door het bos zichtbaar zullen worden, wetende dat er ook veel goede mensen in het woud leven.